Tonijnsalade

Even leek het of de familie voor mij op bezoek was gekomen. Ze waren er allemaal. Mijn zoon en mijn dochter met aanhang en verder mijn zwager met zijn vrouw, mijn schoonzussen met partner. Welgeteld waren we met ons twaalven of daaromtrent. Maar de familie was niet uitsluitend voor mij gekomen. Zij waren naar mij gekomen om na de koffie naar het graf van Els te gaan. Els die vandaag op de dag af twee  jaar geleden in alle rust was gestorven. Het was goed haar familie, die in al die jaren ook de mijne was geworden weer eens samen te zien. En zo werden twee vliegen in een klap geslagen. Toen iedereen er was ben ik ook de tuin in gereden. Op dat moment leek het of iedereen er voor mij was. Mij werd verzekerd dat zij het fijn vonden mij nog te zien. Het omgekeerde was zeker waar. En sommigen vonden het minstens zo leuk om mijn traplift in vol bedrijf te zien.
Mooi is het op dat soort momenten te constateren dat het leven gewoon op diverse sporen verder gaat. Er kunnen weer grappen gemaakt worden over dat superieure vervoermiddel en op het zelfde moment geniet ik van hun aanwezigheid, dat ze er zijn. Bij mij, voor mij. Als zij vertrekken naar de begraafplaats waar Els letterlijk ter aarde is besteld, blijf ik thuis, maar niet alleen. Mijn wereld is fysiek wat klein geworden, maar blijft oneindig groot. In gedachte loop ik met het gezelschap mee. Ik beleef weer hoe wij twee jaar geleden daar liepen. Een stoet, slingerend door het begraafpark  die eigenlijk nooit afscheid van haar genomen heeft, zo dicht bleef zij bij ons, bleef zij bij mij. Vol overgave, een voorbeeld.
De familie gaat op weg naar het graf. Nee geen adieu, beter een tot ziens. Straks zullen zij samen lunchen. Ik geniet nu al van de tonijnsalade. Het leven gaat zijn eigen gangetjes.

2 reacties op Tonijnsalade

  1. Laura de Schepper schreef:

    Hoi Jan, petje af dat jij nog steeds zo positief in het leven staat. Ook een klein deel van het ezinskoor was op de uitvaart van Els. Twee jaar alweer! Zo snel. Er was ook verdriet maar dankbaarheid overheerste. Wat een gave als je zo in het leven (en de dood) kunt staan. Geniet nog van de mooie kleine dingen en de mensen om je heen👍

  2. René Klaassen schreef:

    hoi Jan
    nog maar een paar tellen geleden heb ik ontdekt dat je de blog weer nieuw leven in hebt geblazen. de laatste keer dat we elkaar spraken zag het er in alles naar uit dat dit deel van jou al klaar was, maar niets blijkt minder waar. Ik heb net De NEC blog gelezen en zoals al eerder gedacht : we staan veel dichter bij elkaar in een aantal opzichten dan ik dacht. Mijn leven heeft ook al heel vroeg op een nacht haar buitengrens bereikt en vanaf die dag beleef ik tijd, en vooral slow motion net als jij heel anders dan veel anderen. zonder de VAR was ik er niet meer geweest. de scheidsrechter van die avond had de wedstrijd al af gevloten. Klaar – uit – verloren – het licht in het stadion ging uit – het werd donker om me heen. maar de VAR daarboven, besloot anders. met een paar liter bloed en een operatie van ruim vier uur, heb ik nog verlenging mogen spelen …. en nog gewonnen ook. ik weet dat jij ook in dezelfde soort verlenging aan het spelen ben. ik kom je graag nog een keer opzoeken om dit verhaal op korte termijn uit te leggen. ben je morgenvroeg nog vrij …. tweede helft van de ochtend ?? anders donderdag?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *