Vloer

Gade heeft de smaak te pakken. Nadat zij op doortastende wijze het project “Schutting” heeft geleid is zij aan de slag gegaan met het project “Vloer”. Het project “Schutting” was een langlopend project dat dor Gades inzet dan toch eindelijk beëindigd kon worden. De nieuwe buurman wilde per se een duidelijker afscheiding tussen ons beider erf. Als het hem aan hem had gelegen zou dat er ooit wel van komen,maar vele maanden lang zagen wij wat er gebeurde. Niets. Tot dat Gade er zich mee bemoeide en zij contacten legde met de buur aan de andere kant van de nieuwe buurman, zorgde dat er een schuttingmaker aan de slag kon gaan en ziet, voordat de nieuwe buurman bij wijze van spreken met zijn ogen kon knipperen stond er veel strekkende meters schutting. Bravo. Schuttingen vinden we nog steeds niet een architectonische hoogstandjes, maar er zijn mensen die blijkbaar niet zonder kunnen. Alles lijkt te wennen en wij zijn het triest makende  uitzicht op een bouwplaats zoals buurmans achtertuin nu oogt kwijt.
Afgelopen nacht waren wij logé in ons eigen huis. Wij sliepen in de logeerkamer. Onze eigen slaapkamer was al goeddeels ontmanteld. Want daar zou een nieuwe vloer in gelegd worden. Op doktersadvies. De vloerbedekking in die kamer was namelijk een aangename broedplaats voor de huisstofmijt, een beestje waar Gade extra gevoelig voor lijkt. Vanochtend in alle vroegte, in ieder geval voor mij, kwamen de vloerenleggers.Een gladde, naadloze bamboevloer. Er werden kasten leeggehaald en verwijderd, matrassen op de gang gezet en bedden op hun kant. Het bovenhuis veranderde in een opslagplaats, een uitdragerij. Gaande het proces onder leiding van Gade werd besloten de kast niet meer teug te zetten. Die staat nu als losse plakken in de voortuin samen met de oude vloerbedekking te wachten op betere tijden als de afvaldienst weer grofvuil komt ophalen.  De slaapkamer ziet er nu stralend uit. Gade weet precies hoe met een mij onbekende natuurlijke kalmte dit soort projecten te managen. Hulde.