Vogelhuisje

Dit wordt een verwarrend verhaal. Ik snap zelf nog niet precies hoe het allemaal zo liep. De vervreemding ten top. En het bedierf bijna mijn sinterklaasavond. Een sinterklaasavond die wij vierden met de overbuurvrouwen. Gade is wat cadeautjes voor onze gasten  aan het inpakken, waaronder een vogelhuisje dat plaats biedt aan een potje pindakaas voor tuinvogels. Dat bestaat echt. Is geen surprise. Ik merk op dat ik dat ook wel zou willen hebben voor in onze tuin. “Helaas,” zegt Gade, “het was het laatste dat ze in de winkel hadden.” Ik vind dat jammer, maar denk ook bij mezelf dat er vast wel weer nieuwe aanvoer van vogelhuisjes met potjes pindakaas voor tuinvogels zal komen.
We eten gevieren. Erwtensoep met flensjes toe. Dan is het pakjesavond. Kleine cadeautjes, gedichten. De buurvrouwen pakken hun vogelhuisje uit. Dat laatste exemplaar dat nog te krijgen was. En ik vertel over mijn lichte teleurstelling. De avond vordert. Een pakje voor mij. Het ziet er verfomfaaid uit. Net of het papier al een keer gebruikt is. Ik pak het uit. En wat zit er in? Een vogelhuisje met een potje pindakaas voor tuinvogels. Maar dat kan toch niet! Daar was toch nog maar één exemplaar van? Ik kijk wantrouwend naar Gade. Ik opper dat dit het exemplaar is dat kort daarvoor aan de buurvrouwen is gegeven, maar dat die, gehoord hebbende van mijn teleurstelling het gauw hebben afgestaan. De ene overbuurvrouw voegt daar nog het verhaal aan toe dat haar partner genoeg heeft van het balkon vol poepende meesjes en dat ze daarom graag afzien van het cadeautje, wetend hoe blij ik er mee ben. Ik vermoed dat Gade op slinkse wijze het huisje weer gauw heeft ingepakt toen ze zogenaamd even naar de keuken moest. Ik vind het maar niks. Ik wil hun cadeau helemaal niet. Ik kan best wachten. Sinterklaas moet geen cadeautjes afpakken en met het nog een keer geven goede sier willen maken. Er komt een donkere wolk over de beleving van mijn sinterklaasavond te hangen. Ik grins maar wat. Gade en de buurvrouwen kijken elkaar triomfantelijk aan. Zeggen dat ze blij zijn dat ze mij blij hebben kunnen maken. Niet dus. En dan zie ik opeens ook weer het huisje tussen de buurvrouwen in staan. Er blijken toch twee huisjes te zijn! Ik ben het slachtoffer van een surprise slinks opgezet door Gade met de middagmededeling dat er nog maar één huisje was. Ik heb toch een eigen huisje, geen afdankertje van de buren. Het wordt weer een heel leuke sinterklaasavond met gedichten en surprises.