Wok

Dochterlief verjaarde. Om dat te vieren had ze een uitnodiging doen uitgaan voor een etentje in een wokrestaurant met de weinig fantasievolle naam  ‘Het Wapen van Rosmalen’. Dat was nog eens een multiculturele crossover. Zo’n degelijke Hollandsche naam voor een exotisch restaurant. Het motto van de feestelijke bijeenkomst was: “Je mag nemen wat je wilt.” Een kreet die ooit door zoonlief was gebruikt bij een etentje dat hij gaf en sindsdien tot het taaleigen van ons gezin is gaan behoren. In onze familiekring heeft het inmiddels de status van een gevleugeld woord gekregen.
We werden tussen kwart over vijf en half zes verwacht. Maar dat hebben we niet gehaald. Rond het middaguur had een Belgische vrachtwagen besloten om om te kukelen en daarmee de meest snelle verbinding tussen ons huis en ‘Het Wapen van Rosmalen’ rigoureus te blokkeren. Dat wetende werd de vertrektijd wat vervroegd. Maar de daardoor ontstane tijdwinst werd onmiddellijk te niet gedaan doordat ik een verkeerde afslag nam, die ons toch weer rechtsreeks in de file zou leiden. Dus weer terug gereden, zodat we na 20 minuten weer precies uitkwamen waar we daarvoor ook al geweest waren. Bij de tweede poging fungeerde zoonlief als tomtom. Maar ook dat kon niet verhinderen dat we op de omrijroute ook weer in de file kwamen. Een andere weliswaar, maar evengoed een file. Want iedereen reed om.
Onze vertraging bleef binnen de perken. Dochterlief wachtte ons op. We waren maar een drankje te laat.
Het buffet was uitgebreid. Zoals je, naar ik dacht, van een wokrestaurant mag verwachten. En ook al wist ik niet precies wat je van een wokrestaurant mag verwachten, het leek aardig te kloppen. En het etablissement was kindvriendelijk. Speelhoeken te over die via een gesloten tv-circuit in de gaten gehouden konden worden. Dat was ook een van de motieven van Dochterlief geweest om voor dit restaurant te kiezen. Dan konden de kinderen die deels aan haar zorg zijn toevertrouwd, ook mee.
We waren al lang en breed uitgegeten, we hadden genomen wat we wilden, toen ik zag dat op een andere tafel een jarige werd gefêteerd met een feestelijke vuurwerkkaars. Ik wees de ober op mijn jarige dochter en ook zij kreeg alsnog dit huldeblijk. Zo werd het een heel echte verjaardag.
De omgevallen vrachtwagen was inmiddels afgevoerd. In een vloek en een zucht waren we weer thuis.