Maandelijks archief: september 2017

Het schrijven van een blog  kost me zo’n uurtje per dag. Soms wat meer, soms wat minder.  Nu is ‘kost’ eigenlijk een verkeerd gekozen omschrijving. Het kost iemand veel geld, het kost moeite, het kost tijd. Kosten heeft te maken … Lees verder →

Op een gewone zaterdag is het altijd gezellig druk in de boekhandel. Mensen snuffelen wat rond, vragen raad aan de deskundige verkopers, bladeren in een boek, lezen een stukje en leggen het boek toch weer terug of gaan er mee … Lees verder →

Het mag wel weer een keertje, want het is lang genoeg geleden. Een blogje over onze voortreffelijke kat Harrie. Een paar weken geleden was ze vier nachten weg. Waar zij geweest is? Zij heeft het ons proberen te vertellen, maar … Lees verder →

Het schemerblauw vervluchtigt snel. Geelgrijze tinten nemen de overhand. De laatste wolken worden door de wind geföhnd tot reusachtige, ijle keien in een paarse hemel, over de loop van de rivier ligt een witte sluier die zienderogen verdampt. Een zwerm … Lees verder →

Het lijkt of zijn leven weer zijn oude loop hervat. Of er weer een paar wissels omgezet zijn. Wat is een jaar op een mensenleven. Iets meer dan 12 maanden geleden vertrok A naar een buitenland over het water. Samen … Lees verder →

Ik heb in mijn leven nauwelijks meer met deadlines te maken. Ja, die uiteindelijke natuurlijk wel, maar daarvoor geldt dat ik dag noch uur ken. Als dat laatste aangebroken is zal het waarschijnlijk blijken dat je toch te weinig tijd … Lees verder →

Ik krijg een whatsappje van mijn nicht. Ik ben haar oom, die mededeling is even nodig om verwarring verderop te voorkomen. Als zij mijn nicht is, kon ik ook haar neef zijn, maar ik ben dus haar oom. In het … Lees verder →

Het voorstel van Gade om nu toch nog maar een stukje te gaan fietsen kwam niet uit de lucht vallen. De brunch was copieus. Het beroerde is dat het voornemen om je in te houden als sneeuw voor de zon … Lees verder →

Hoeveel petten heb ik mijn leven gedragen? En nu bedoel ik letterlijke petten, geen figuurlijke. Die laatste zijn bijna niet meer te tellen. Petten via mijn werk, mijn maatschappelijke activiteiten, mijn lidmaatschappen van clubs en verenigingen. Petten die soms lichtelijk … Lees verder →

Aanraking is een vorm van aandacht zonder welke de mens in ziel en tenslotte ook in lichaam dreigt te verdorren en te verwelken. Hoe graag had ik die woorden niet zelf willen verzinnen en als eerste opgeschreven. Maar ik kwam … Lees verder →