Maandelijks archief: december 2020

De tuin ligt er wat moedeloos bij. Dat doet die altijd wel in deze tijd van het jaar. De planten hangen er wat verlept bij, lijken in winterslaap en doen zo nieuwe krachten op om over een tijdje weer uit … Lees verder →

Meerdere malen per dag krijg ik via Facebook een berichtje over ‘oud Nijmegen’. Ik ontvang die berichtjes omdat ik ‘lid’ ben van een Facebookgroep met die zelfde aam. Een keur van plaatjes en foto’s hoe het ooit in deze stad … Lees verder →

“Het is hier zo verrekte donker”, antwoordt mijn neef als ik hem vraag of het hem weer een beetje bevalt, terug in Nederland. Hij heeft twee jaar in een klein dorp in Zuid-Frankrijk gewoond. De naam van dat dorp alleen … Lees verder →

Gemak dient de mens. Zo is het maar net. Ik heb het idee dat met het stijgen der jaren ik dat zinnetje steeds meer als excuus gebruik voor mijn wat luie aanwezigheid op dit ondermaanse. Ik doe weinig meer, geniet … Lees verder →

De meeste mensen die ik ken zijn opgegroeid in een gezin. Door sommigen betiteld als de hoeksteen van de samenleving. Maar lang niet altijd is dat een robuuste steen. Het is een steen met verschillende vormen, soms hoekig en hard … Lees verder →

Ik was op zoek naar een foto.   Twee planken in mijn boekenkast zijn gereserveerd voor een aantal oude albums, tal van fotomapjes, keurig gerubriceerd naar ‘Japan’ of ‘Pskov’ of ‘Nicaragua. Maar het mooiste is een schoenendoos, die haast van ellande … Lees verder →

Ik was ooit een fervent aanhanger van Joop den Uyl. Als hij op tv te zien was hing ik aan zijn lippen. Zelfs mijn zoontje, toen een manneke van een jaar of vier, vijf wist van mijn voorkeur en waarschuwde … Lees verder →

Luchtgitaar spelen. Daar had ik wel eens van gehoord. Iemand playbackt  een gitaar. Hij doet alsof hij op dat instrument speelt, maar er is in geen velden of wegen een gitaar te bekennen. Er is alleen maar de ingeblikte muziek … Lees verder →

Ernst kwam uit Denemarken. Uit Odense, de stad van H.C. Andersen. Het was aan het begin van de jaren ’70, een leven geleden, dat ik hem leerde kennen. Als Vierdaagse-loper logeerde hij bij mijn schoonouders van toen. Via de VVV … Lees verder →

Als mijn kinderen op bezoek komen merken ze op dat het wel lekker fris ruikt. Is al het schilderwerk toch niet voor niets geweest en hebben wij niet zonder reden twee weken gekampeerd in mijn werkkamer, gevlucht van de benedenverdieping … Lees verder →