Zalig

Ik heb mijn eerste nieuwjaarsreceptie achter de rug. Of eigenlijk mijn tweede, al vraag ik mij af of de gelukwensen die gade en ik uitwisselden om 00.00 op 01-01-11 wel als een receptie bestempeld mogen worden. Maar de wederzijdse wensen toen waren minstens zo gemeend als de vele handen die ik gisteren op de gemeentelijke nieuwjaarsbijeenkomst schudde. Vreemd fenomeen eigenlijk, nieuwjaarsrecepties. Amsterdam heeft hem al afgeschaft en de PVV-ers in Den Haag en Almere boycotten hem. Dat laatste is op zich al een reden om er zoveel mogelijk wel te bezoeken. Als het aan die partij ligt zijn de kleuren van de Nederlandse vlag binnen de kortste keren rood-wit-grauw. Het lijkt wel of zij naar een maatschappij willen waarin fantasie is uitgebannen. Die was op de Nijmeegse receptie gelukkig nog wel aanwezig in de vorm van een niet te lang programma met perfecte clownerie en een houtsnijdende toespraak van de burgemeester. Ik had hem zelf kunnen schrijven, was het compliment dat ik de burgemeester daarover gaf. En daarna was het handenschudden. Niet in lange rijen, maar gewoon bij wie je tegenkwam en waarvan je het de moeite waard vond. Zo’n receptie is toch een kwestie van zien en gezien worden.
Als van oudsher goed katholieke jongen bedien ik mij altijd van de wens “Zalig Nieuwjaar”. Dat roept heel vaak een reactie op. Ik vind met het woord zalig niets mis. Het bekt goed en roept een soort warme genoeglijkheid op die ik het merendeel van de mensen die ik de hand schud ook van harte toewens.  Ook voor mij hoop ik op een zalig jaar. Dat begon die ochtend al met het bericht van mijn cardioloog dat mijn situatie stabiel is. Geen beduidende verslechtering, zalig.
Op de receptie liep ik ook tegen een hoge militair aan en herkende hem aan zijn uniform als Gele Rijder. Ooit (1968-1969) diende ik ook bij het Korps Rijdende Artillerie en Rijders hebben een onzichtbare band met elkaar. Ook al is de een kolonel en de ander rijder I. De kolonel was ooit afdelingscommandant geweest en ik ver voor zijn tijd chauffeur van de toenmalige commandant.  Zo’n terloops contact, zalig. Al moet ik natuurlijk wel oppassen het woord niet te laten devalueren door te veel gebruik.

2 reacties op Zalig

  1. Peter Weldring schreef:

    Zo Jan, na dit bericht van je cardioloog, haal je de tachtig, zaaaaaalig toch?

    2011 wordt super

    groetjes
    peter en willemien

  2. Roos schreef:

    Jan, ik vind 1001 jaar in militaire dienst wel erg lang. Ook niet echt zalig…

    Groet!

Laat een antwoord achter aan Peter Weldring Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *