Auteursarchief: Jan Roelofs

Even ging het er op lijken dat het weinige dat wij dit jaar aan Sinterklaas zouden gaan doen helemaal niet door zou gaan. Zonder mij echt ziek te voelen waren mijn darmen toch op de een of ander manier van … Lees verder →

Het is een hersteldagje. Ik dacht dat ik tamelijk ongeschonden te voorschijn was gekomen uit mijn kukelpartij met mijn fiets, maar dat bleek toch niet helemaal te kloppen. Tegen de avond overviel mij een grote moeheid en om 20:00 uur … Lees verder →

” Een dag zonder afspraken en verplichtingen, die zich langs een min of meer vast routeplan begeeft.” Zo beschreef ik in mijn stukje van gisteren de dag die voor mij lag. Een dag zoals er veel in het rustige en … Lees verder →

Vandaag heb ik een oblomov-dagje. Oblomov is een personage uit het gelijknamige boek van Gontsjarov die hem neerzet als een aartsluiaard die zich afvraagt waarom hij het bed uit zou komen. Dat gevoel overspoelt mij ook van tijd tot tijd. … Lees verder →

Meestal gaat deze dag onmerkbaar voorbij en wordt er nauwelijks aandacht aan besteed dat het vandaag precies 120 jaar geleden is dat Oscar Wilde overleed. Op een wat armzalige hotelkamer in Parijs. Hij was daar uiteindelijk terecht gekomen na het … Lees verder →

Ons huis staat op zijn kop. Op de begane grond staat al een week niets meer op zijn plaats. De vloeren zijn afgeplakt, wandkasten ingepakt in plastic. Ons huis, de keuken en de woonkamer lijken in niets meer op de … Lees verder →

Van tijd tot tijd verschijnen er oude woorden die om de een of andere reden een nieuw jasje hebben aangetrokken. Zo viel mij bij de verhoren in het kader van  de mini-enquête rond  belastingtoeslagperikelen op dat het woord leemlaag de … Lees verder →

De werkelijkheid lijkt het uiteindelijk toch altijd weer te winnen van de fantasie. Er zijn tv-series die smeuïg verslag doen van politiek geharrewar, maar waarbij je weet dat de schrijvers zich wel erg hebben laten meeslepen door hun eigen gedachtespinsel … Lees verder →

Wij logeren in ons eigen huis. Wij zijn verkast naar de eerste verdieping, het bovenhuis. Mijn werkkamer is woonkamer geworden en biedt overdag een veilige schuilplaats voor ons en voor Harrie de kat. Die resideert, verstopt onder de bank, zich … Lees verder →

Ik had er nog niet op gerekend. Vrij kort geleden kreeg ik van de afdeling neurologie te horen dat het nog wel een paar maanden kon duren voordat ik aan de beurt was voor een afspraak over mijn keuring gemaakt … Lees verder →