Maandelijks archief: juni 2015

Ik ben blij dat ik in deze monetair warrige tijden geen Griek ben. Je zult je hele leven maar gesappeld hebben, je spaarcentjes keurig op de bank hebben gezet en dan opeens kun je niet meer bij je bescheiden kapitaaltje. … Lees verder →

Dit wordt een verhaaltje over de kleine genoegens des levens. Van die onbeduidende dingen die het bestaan larderen en zorgen voor een glimlach rond de lippen. Het is een van de vele voordelen van het gepensioneerd bestaan, waarin niet zo … Lees verder →

En dan zeggen ze nog wel eens dat een pensionado een kalm bestaan heeft. Maar ik heb al een ontbijtvergadering achter de rug. Een commissietje waar ik in zit kwam vanochtend al om 09.00 uur bij elkaar om het een … Lees verder →

Eigenlijk is het restaurant op dinsdag gesloten. Maar speciaal voor het selecte gezelschap waartoe ik deze avond behoor, gaat het open, worden de ovens opgestookt, de flessen ontkurkt en de de tafels gedekt. Ik behoor niet tot de harde kern … Lees verder →

Door de weeks kook ik. Eigenlijk is koken een te groot woord voor de activiteiten die ik ontplooi. Ik ben niet echt een keukenprins. Meer dan koken is het een maaltijd bereiden. Bij koken met een grote K zie ik … Lees verder →

Ik ben nu meer dan twintig jaar buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Hoeveel huwelijken ik in die tijd gesloten heb? Ik zou het niet weten. Zo tegen de 1.000. Dat betekent ook 2.000 gelukkige mensen. Tenminste voor één dag. … Lees verder →

Er was een tijd dat er nog heel veel werkgelegenheid was. Grote industriële complexen waren het gevolg. Bedrijven ter grootte van een kleine stad, met de daarbij horende infrastructuur. Gesloten bastions voor wie er niets te zoeken had, soms zelfs … Lees verder →

Het plaatsje Ulft heeft 10.000 inwoners, ongeveer een kwart van de hele gemeente waartoe het behoort, zo’n gemeente met een fantasienaam . Oude IJsselstreek. Zou zo een plaatsnaam kunnen zijn uit en slecht vertaald Hobbit-boek. Ik was gisteren in Ulft. … Lees verder →

Eigenlijk heb ik aan één wereld wel genoeg. Soms zelfs meer dan genoeg. En toch weet ik dat ook ik mij zal moeten leren bewegen in een virtuele wereld, die mede bepaald wordt door wat de computer ons te bieden … Lees verder →

Als ik mensen trouw laat ik hen vaak de keuze of ik dat doe in pak of in toga. Tenminste bij de duurdere huwelijken in het stadhuis. De wat goedkopere huwelijken in een klein zaaltje in het stadskanoor hebben die … Lees verder →